Yeniden merhaba

Yazdım yazdım sildim. Nerden başlayacağımı bir türlü bilemedim. Belki de bugün yazmak için kendimi zorlamamalıyım.  Dün gece hiç uyumadım bu gece erken yatmak istiyorum aslında. Ama biliyorum ki yatağa geçtiğimde yine uyuyamıcam. Zihnim o kadar meşgul ki uyumaya bir türlü geçemiyor. Ne zaman susacak bu gürültü bilmiyorum. Bir süre böyle yaşayacağım sanırım. Umarım uzun sürmez.

Önceleri bir işle uğraşırken bir başkası ile konuşabilirdim. Hatta aynı anda ikiden fazla iş yaptığım bile olurdu. Şimdi tek bir olaya bile odaklanamıyorum. Telefonda sosyal medyada geziniyorsam bana seslenilse dahi duymuyorum. Elimde bir iş ile uğraşıyorsam yanımdaki kişilerin muhabbetini algılayamıyorum. Ve bu son zamanlarda daha da kendini hissettirmeye başladı. 

Aşırı unutkan oldum. Kelimeleri dahi hatırlayamadığım zamanlar oluyor. Bu yüzden düzgün cümle kuramıyorum ve konuşmakta muhabbet etmekte güçlük çekiyorum. Git gide içime kapanıyorum.

Fiziksel açıdan da berbat haldeyim. Hayatımın en yüksek kilosuna ulaştım. Morbid obezim artık. Yakında ağır yaşamlara çıkarım. Bu hale nasıl geldim anlamadım. Dikkat etmeye çalışsam bile başarılı olamıyorum. Egzersiz yapayım diyorum sonra vazgeçiyorum. Diyet yapayım diyorum başlamadan bitiyor. 

Ne kadar da problemli bir insan oldum çıktım. Antidepresan kullanmaya başlasam daha çekilir olur mu hayat. Ya da halının altına mı süpürüş olurum derdi tasayı. Ben de gülmek hayattan zevk almak istiyorum ama içimden gelmiyor. Kimseyle görüşmek istemiyorum. İnsan içine çıkmak istemiyorum. Fiziksel, ruhsal ve zihinsel olarak dağılmış haldeyim.

Yazarak kendimi daha da dibe mi çekiyorum. Bu böyle olmamalıydı. Ben zihnimin karanlığından çıkmak için yazmak istemiştim.  Bu gece karanlık çok fazla galiba bu yöntem işe yaramadı. Yarın gece belki ışığı görebilirim. Bu gece burda bırakalım.

 Sevgiler

Aurora

Kendimi kaderine terkedilmiş bu vosvos gibi hissediyorum.